1. వర్సైల్ ఒప్పందం (Treaty of Versailles):

మొదటి ప్రపంచ యుద్ధం ముగిసిన తర్వాత, 1919లో వర్సైల్ ఒప్పందం సంతకం చేయబడింది. ఈ ఒప్పందం జర్మనీపై కఠినమైన నిబంధనలను విధించింది. జర్మనీకి యుద్ధ నష్టాలకు గాను భారీ నష్టపరిహారం చెల్లించాలని, సైన్యాన్ని తగ్గించుకోవాలని, మరియు దాని భూభాగాలను ఇతర దేశాలకు వదులుకోవాలని బలవంతం చేయబడింది. ఈ ఒప్పందం జర్మనీ ప్రజలలో అసంతృప్తిని మరియు కోపాన్ని పెంచింది. అడాల్ఫ్ హిట్లర్ మరియు నాజీ పార్టీ ఈ అసంతృప్తిని తమ రాజకీయ ప్రచారంలో ఉపయోగించుకున్నారు, మరియు జర్మనీని మళ్లీ ఒక శక్తివంతమైన దేశంగా మార్చాలని ప్రతిజ్ఞ చేసారు.

Related News

2. అడాల్ఫ్ హిట్లర్ యొక్క విస్తరణ విధానం (Hitler’s Expansionist Policies)

హిట్లర్ జర్మనీని ఒక గొప్ప సామ్రాజ్యంగా (Third Reich) మార్చాలని కలలు కన్నాడు. అతను జర్మనీకి సంబంధించిన భూభాగాలను తిరిగి స్వాధీనం చేసుకోవాలని ప్రణాళిక వేసాడు. ఈ లక్ష్యాన్ని సాధించడానికి, అతను 1930లలో అనేక దేశాలపై దాడులు చేసాడు. ఉదాహరణకు:

•    1936: రైన్ల్యాండ్ (Rhineland) ను సైనికంగా ఆక్రమించాడు.
•    1938: ఆస్ట్రియాను జర్మనీలో విలీనం చేసుకున్నాడు (Anschluss).
•    1938: సుడేటన్ల్యాండ్ (Sudetenland) ను ఆక్రమించాడు.
•    1939: చెకోస్లోవాకియా మొత్తాన్ని ఆక్రమించాడు.

ఈ విస్తరణ విధానాలు యూరప్లో ఉన్న ఇతర దేశాలలో భయాన్ని మరియు అస్థిరతను సృష్టించాయి.

3. అనుమాన విధానం (Appeasement Policy):

1930లలో, బ్రిటన్ మరియు ఫ్రాన్స్ వంటి దేశాలు హిట్లర్ యొక్క విస్తరణ విధానాలను అణచివేయడానికి ప్రయత్నించాయి. వారు హిట్లర్ కోరికలను తీర్చడం ద్వారా యుద్ధాన్ని నివారించగలమని నమ్మారు. ఈ విధానాన్ని “అనుమాన విధానం” (Appeasement Policy) అని పిలుస్తారు. ఉదాహరణకు, 1938లో మ్యూనిచ్ ఒప్పందం (Munich Agreement) ద్వారా సుడేటన్ల్యాండ్ ను జర్మనీకి ఇచ్చేసారు. అయితే, ఈ విధానం హిట్లర్ ఆక్రమణలను ఆపలేకపోయింది, మరియు అతని ఆత్మవిశ్వాసాన్ని మరింత పెంచింది.

4. జపాన్ యొక్క విస్తరణ విధానం (Japan’s Expansionism):

ఆసియాలో, జపాన్ కూడా విస్తరణ విధానాన్ని అనుసరించింది. జపాన్ తన ఆర్థిక మరియు సైనిక శక్తిని పెంచుకోవడానికి చైనా మరియు ఇతర ఆసియా దేశాలపై దాడులు చేసింది. 1937లో, జపాన్ చైనాపై పూర్తి స్థాయి యుద్ధాన్ని ప్రకటించింది, ఇది ఆసియాలో ఉన్న ఇతర దేశాలను కూడా ప్రభావితం చేసింది. జపాన్ యొక్క విస్తరణ విధానం ప్రపంచ యుద్ధానికి దోహదం చేసింది.

5. ఇటలీ యొక్క విస్తరణ విధానం (Italy’s Expansionism):

ఇటలీ నాయకుడు బెనిటో ముసోలినీ కూడా విస్తరణ విధానాన్ని అనుసరించాడు. అతను ఇటలీని ఒక గొప్ప సామ్రాజ్యంగా మార్చాలని కలలు కన్నాడు. 1935లో, ఇటలీ ఇథియోపియాను ఆక్రమించింది, ఇది అంతర్జాతీయ సమాజంలో విమర్శలను ఎదుర్కొంది. ఇటలీ యొక్క విస్తరణ విధానం కూడా యుద్ధానికి దోహదం చేసింది.

6. సోవియట్ యూనియన్ మరియు జర్మనీ ఒప్పందం (Nazi-Soviet Pact)

1939లో, జర్మనీ మరియు సోవియట్ యూనియన్ మధ్య ఒక రహస్య ఒప్పందం జరిగింది. ఈ ఒప్పందం ప్రకారం, రెండు దేశాలు ఒకదానికొకటి దాడి చేయకూడదని మరియు పోలాండ్ ను విభజించుకోవాలని నిర్ణయించుకున్నాయి. ఈ ఒప్పందం హిట్లర్ కు పోలాండ్పై దాడి చేయడానికి స్వేచ్ఛను ఇచ్చింది.

7. పోలాండ్ మీద జర్మనీ దాడి (Invasion of Poland):

1 సెప్టెంబర్ 1939న, జర్మనీ పోలాండ్పై దాడి చేసింది. ఈ దాడి ద్వితీయ ప్రపంచ యుద్ధానికి ప్రత్యక్ష కారణంగా మారింది. బ్రిటన్ మరియు ఫ్రాన్స్ పోలాండ్ కు మద్దతుగా జర్మనీకి యుద్ధం ప్రకటించాయి. ఈ విధంగా, యుద్ధం ప్రారంభమైంది.

8. అంతర్జాతీయ సంస్థల విఫలత (Failure of International Organizations):

మొదటి ప్రపంచ యుద్ధం తర్వాత, లీగ్ ఆఫ్ నేషన్స్ (League of Nations) అనే అంతర్జాతీయ సంస్థ ఏర్పాటు చేయబడింది. ఈ సంస్థ ప్రపంచ శాంతిని కాపాడాలని లక్ష్యంగా పెట్టుకుంది. అయితే, ఈ సంస్థ తీవ్రమైన సమస్యలను ఎదుర్కొన్నప్పుడు ప్రభావవంతంగా చర్య తీసుకోలేకపోయింది. ఉదాహరణకు, జపాన్, ఇటలీ, మరియు జర్మనీ వంటి దేశాలు తమ విస్తరణ విధానాలను కొనసాగించినప్పుడు, లీగ్ ఆఫ్ నేషన్స్ వాటిని ఆపలేకపోయింది.

ద్వితీయ ప్రపంచ యుద్ధం యొక్క కారణాలు చాలా సంక్లిష్టమైనవి మరియు అనేక అంశాలతో సంబంధం కలిగి ఉన్నాయి. వర్సైల్ ఒప్పందం, హిట్లర్ యొక్క విస్తరణ విధానాలు, అనుమాన విధానం, మరియు అంతర్జాతీయ సంస్థల విఫలత వంటి అంశాలు ఈ యుద్ధానికి దారితీశాయి. ఈ యుద్ధం ప్రపంచాన్ని మార్చివేసింది మరియు మానవ చరిత్రలో అత్యంత విధ్వంసకరమైన సంఘటనగా నిలిచింది. ఈ యుద్ధం నుండి మనం నేర్చుకోవలసిన పాఠాలు ఏమిటంటే, శాంతి మరియు సహకారం యొక్క ప్రాముఖ్యతను గుర్తుంచుకోవడం మరియు భవిష్యత్తులో అటువంటి యుద్ధాలు జరగకుండా నిరోధించడం.